Het is nu 2.5 maanden na de Tweede Kamerverkiezingen. We gaan kijken naar polderen in de praktijk; is het zinvol om een regeerakkoord dicht te timmeren zodat iedere regeringspartij enkele beloftes na kan komen, of zal de veelbesproken nieuwe bestuurscultuur leiden tot meer ruimte voor de Tweede Kamer en de burgers om bij te sturen? Kan de roep voor “nieuwe bestuurscultuur” leiden tot een nieuwe vorm van een poldermodel tussen burgers en politiek? Maakt dat het makkelijker of moeilijker om tot een compromis te komen en hoe kijken (verenigde) burgers daarnaar? Hoe organiseren we samenwerking tussen burger en bestuur in deze gepolariseerde tijd?
Wat gaan we doen ?
Aan de hand van het onderzoek van Mariken van der Velden (Vrije Universiteit) naar hoe compromissen door politici door kiezers (verschillend) beoordeeld worden, reflecteert Tom van der Meer op de “nieuwe bestuurscultuur” en op het vertrouwen van de burger. Eva Rovers zit aan tafel vanuit haar rol bij de organisatie van burgerberaden om te praten over wat deze burgerberaden doen met het vertrouwen van burgers in de politiek. Wat gebeurt er als mensen mee mogen praten en beslissen? Wat is het effect op de legitimiteit die deze burgers het bestuur toeschrijven? Amma Asante is voorzitter van de Landelijke cliëntenraad en weet wat compromissen sluiten is. Hoe gaat zij ermee om als mensen daartoe niet bereid zijn? En hoe belangrijk is het om een compromis te sluiten?
Dit programma is een samenwerking tussen Pakhuis de Zwijger & het profielthema ‘Governance for Society’ binnen de Vrije Universiteit Amsterdam.
Een burgerberaad leidt niet alleen tot oplossingen en draagvlak, maar ook tot een groter vertrouwen in de politiek, vinden Daan Roovers en Eva Rovers.>>>>
Commissie Remkes presenteert eindrapport ‘Lage drempels, hoge dijken’ aan Minister Ollongren>>>>
