In Mijn vader, Nour en ik gaat filmmaker Wiam Al-Zabari na twintig jaar het gesprek met zijn vader aan. Waarom zijn ze gevlucht uit Irak? Waarom is dat nooit besproken? Lukt het hem het verleden los te laten en een Nederlandse toekomst te omarmen? In het nagesprek praat Sahar Shirzad, oprichter van het collectief Refugee Millennials, met Wiam en het publiek over de vraagstukken die volgen na de vlucht. Wat geven we door aan de volgende generatie en wat willen we doorbreken?
Over de documentaire
Na twintig jaar gaat filmmaker Wiam Al-Zabari het gesprek met zijn vader aan. Waarom zijn ze gevlucht uit Irak? Waarom is dat nooit besproken? Lukt het hem het verleden los te laten en een Nederlandse toekomst te omarmen? Toen hij dertien was, ontvluchtte Wiam Al-Zabari Irak met zijn moeder, broer en zus. Tijdens deze angstige periode was zijn vader echter afwezig. Nu onderneemt Wiam een liefdevolle en intense zoektocht naar de geschiedenis van zijn vader en familie. Verteld in een ontroerend, persoonlijk bericht aan zijn eigen zoon Nour. De documentaire is geproduceerd door ‘Een van de jongens’ en ‘Witfilm’.
Over de maker
Op zijn 13e vluchtte Wiam Al-Zabari (1982) weg uit zijn geboorteland Irak. In Nederland ontwikkelde hij een liefde voor dans. Door te dansen voelde Wiam zich vrij en het gaf hem een plaats in de Nederlandse samenleving. Hij besloot dansvideoclips te maken en ontdekte hierdoor zijn tweede liefde; films maken. Wiam studeerde in 2008 af aan de HKU (The Utrecht School of the Arts) als fictieregisseur. Eerder maakte hij de fictiefilms Sophie (2010, 9min), Broken Promise (2010, 10min), Arezo (2014, 50min) en de dansfilm Vlucht (2018, 13min). Mijn vader, Nour en ik is zijn eerste documentaire. In zijn dagelijks leven is Wiam regisseur, docent op de HKU en vader van Nour, Afa en Raan. Hier is Wiam terug te zien en hier te horen over de film.
Over het nagesprek
Veel millennials hebben het regelmatig over intergenerationeel trauma. Inmiddels heeft deze generatie de ouderschapsleeftijd bereikt. Wat geven we door aan de volgende generatie, en wat willen we doorbreken? Ook onder personen met een vluchtachtergrond speelt dit gesprek. Ondanks dat het conflict ontvlucht is, draag je het met je mee en ben je getuige geweest van ouders die zich moesten verhouden tot een mensonterend asielsysteem. Hoe was het om hier als kind aan te komen? Hoe draag je je vluchtverleden? En welke gesprekken heb je met je eigen kinderen — de volgende generatie?
Deze vraagstukken zijn persoonlijk, maar toch is er in Nederland een collectief aan millennials uit allerlei (conflict)gebieden die door een vergelijkbaar proces gaan: Refugee Millennials. Oprichter Sahar Shirzad praat met Wiam Al-Zabari en het publiek over de vraagstukken die volgen na de vlucht. Mijn Vader, Nour en ik is een persoonlijke film over deze thema’s, en een prachtige aftrap voor dit gesprek.
