Tijdens dit programma praten we na over de spraakmakende vierdelig documentaire reeks ‘De Afhaalchinees’ van Kelly- Qian van Binsbergen die is uitgezonden door Omroep ZWART. We spreken over de impact van de documentaire en blikken vooruit op de toekomst: het belang van het kind. Sinds de jaren ’70 zijn er in Nederland meer dan veertigduizend kinderen interlandelijk geadopteerd. Na een tijdelijke opschorting vanwege het vernietigende Joustra Rapport over interlandelijke adoptie, is het sinds een jaar weer mogelijk om kinderen uit het buitenland te adopteren. Deze ontwikkeling heeft bij ouders met een kinderwens voor blijdschap gezorgd, maar hoe is dat voor het kind? In samenwerking met Omroep ZWART en PnP Media organiseert Pakhuis de Zwijger een bijzondere avond waarin we in gesprek gaan met documentairemaker Kelly-Qian van Binsbergen en vijf andere gasten.
Over het programma
De avond is opgedeeld in twee panels. In het eerste panel zullen we dieper ingaan op fragmenten uit de serie De Afhaalchinees, en bespreken we wat we hebben gezien en ontdekt over het adoptiesysteem met de focus op de Nederlandse zijde van het verhaal. In het tweede panel richten we ons op de toekomst en onderzoeken we met ervaringsdeskundigen uit het publiek, wat er nodig is voor een betere toekomst. “Van suïcidale gedachten tot racisme en identiteitsproblemen. Maar erover praten blijft een taboe omdat je hiermee automatisch een aanval opent op je eigen ouders. Ik hoop dat deze serie een open discussie op gang brengt en het taboe rondom interlandelijke adoptie doorbreekt.” – Kelly -Qian
Over de sprekers
Myranda Hilhorst is vijf jaar als ze vanuit Zuid-Korea in 1975 wordt geadopteerd en terecht komt in een disfunctioneel Nederlands gezin. Myranda heeft van jongs af aan het gevoel gehad dat ze niet mag zijn zoals ze is. Haar thuissituatie voelt onveilig door het veeleisende en onvoorspelbare gedrag van haar adoptiemoeder en door haar broer die ernstige gedragsproblemen heeft. Vier jaar geleden, na ruim tien jaar intensieve mantelzorg, verbreekt haar adoptiemoeder plotseling het contact. Myranda is geschokt en begrijpt het niet. Ze voelt zich weer afgewezen. Eerst door haar biologische moeder, op 19-jarige leeftijd is ze door haar adoptievader uit huis gezet en tot slot wilt haar adoptiemoeder geen contact. Myranda besluit vastberaden om uit te zoeken wat er in de relatie met haar adoptiemoeder misging. Tijdens dit proces vindt ze antwoorden op vragen die haar al een leven lang bezighouden. Al haar ervaringen en inzichten beschrijft zij in het boek Wees – Moederliefde onder voorwaarden.
Emma Louws was 8 maanden oud toen ze geadopteerd werd vanuit China. Inmiddels is ze 21 jaar en woont ze op kamers in Tilburg. Met haar adoptieouders woonde ze voor het grootste deel van haar leven in een klein dorp in Zeeland. Als je Emma als kind had gevraagd over haar adoptie, had ze vertelt dat ze dankbaar is voor haar adoptie. Tegenwoordig, met name door deze prachtige documentaire van Kelly-Qian, kijkt ze daar anders tegenaan. Emma heeft geleerd dat er naast de mooie kanten, donkere schaduwkanten zijn die nog nooit zo belicht waren als nu. Voor vele geadopteerden heeft dit veel inzichten gegeven. Zo ook voor haar.
Muniz Dekker is een energieke, hardwerkende en sympathieke man. Met zijn grenzeloze drive en nieuwsgierigheid naar zijn eigen identiteit heeft hij door middel van vlogs een deel van zijn familie in zijn thuisland Brazilië gevonden. Zijn constante wil om iedere dag een betere versie van zichzelf te zijn is indrukwekkend. Muniz is een inspiratie voor andere geadopteerden geworden, maar ook daarnaast heeft hij bewezen hoeveel je kunt bereiken door je netwerk uit te breiden. In de revalidatie is hij werkzaam als verpleger. Als Muniz ergens nodig is, is hij op zijn allerbest.
Rene Hoksbergens is al jaren actief in het adoptieveld, eerst als aspirant-adoptieouder en bestuurslid bij Wereldkinderen, en sinds 1984 als de wereldwijd bekende en eerst benoemde hoogleraar adoptie aan de Universiteit van Utrecht.
Malou Geenevasen werd opgeleid tot psycholoog aan de Universiteit van Amsterdam en volgde de postdoctorale opleiding tot BIG-geregistreerde psychotherapeut. Daardoor is zij breed, wetenschappelijk en praktisch geschoold om mensen met psychische klachten te helpen. Ze werkt sinds vele jaren in de geestelijke gezondheidszorg als individuele psychotherapeut en groepstherapeut. Drie jaar geleden ontwikkelde zij samen met een collega een groepspsychotherapie specifiek voor volwassenen met een adoptieachtergrond genaamd Roots Before Branches. In haar werk heeft ze dagelijks te maken met thema’s zoals hechting, relaties, trauma, identiteit, dankbaarheid. Thema’s die haar niet vreemd zijn, omdat zij zelf als baby uit Sri Lanka werd geadopteerd door Nederlandse ouders. Hierdoor is zij in staat om haar persoonlijke ervaringen te integreren met professionele kennis en expertise in de behandeling van volwassen geadopteerden.
