Onze samenleving is erg prestatie gericht. Het lijkt alsof er steeds meer van ons verwacht wordt, dit levert voor veel jongeren druk op. Moeten we succes niet herdefiniëren zodat het niet alleen om het eindresultaat draait. In gesprek met Oumaima Al Abdellaoui over prestatiedruk onder jongeren en hoe zij dit zelf ervaart.
Allereerst een korte introductie. Wie ben je en wat doe je?
“Ik ben Oumaima Al Abdellaoui, leerling op het vwo in Zaandam. Daarnaast ben ik part-time pizzabakker. Ik zit nog op het vwo en dat houdt mij voornamelijk bezig, maar daarnaast heb ik nog een aantal andere werkzaamheden. Ik ben bijvoorbeeld co-auteur van het boek ‘Over muren heen’, dit boek heb ik samen geschreven met Rabijn Lody van den Kamp. In het kader daarvan ben ik vaak spreker op evenementen en bijeenkomsten. En nu ben ik ook bezig met het maken van een programma bij New Metropolis Nieuw-West voor de programmareeks Jong Amsterdam. Het programma dat ik organiseer gaat over prestatiedruk.”
Waarom heb je voor het thema prestatiedruk gekozen?
“Het programma is onderdeel van mijn profielwerkstuk. Normaal gesproken bestaat een profielwerkstuk uit onderzoek doen. Ik wilde graag iets anders doen. Zelf ben ik ook vaak spreker op evenementen, daarom dacht ik ga zelf ook een programma maken. Ik vind het altijd heel interessant om met mensen in gesprek te gaan en om samen te werken met anderen. De reden dat ik prestatiedruk als onderwerp gekozen heb, is omdat ik merk dat heel veel mensen in mijn omgeving onder prestatiedruk lijden. Ik merk dat zowel in mijn schoolomgeving als in mijn privé-kringen. De rol die prestaties spelen in mijn directe omgeving is goed te merken, bijvoorbeeld wanneer mijn moeder bijvoorbeeld ergens op bezoek is. Mijn moeder krijgt vaak vragen zoals: ‘heeft Oumaima haar diploma al gehaald en weet ze al wat ze verder in de toekomst wil doen?’. Dit zijn natuurlijk vragen met een goede intentie, maar het brengt wel een bepaalde druk met zich mee. Je ziet aan deze vragen ook hoe belangrijk prestaties zijn. Ze zouden bij wijze van spreken ook kunnen vragen of ik gelukkig ben. Ik zie deze trend ook bij mijn leeftijdsgenoten. Ze zijn steeds meer bezig met wat ze moeten bereiken, op die manier houden ze minder tijd over voor zichzelf en hun mentale welzijn.”
Je hebt een boek geschreven met Lody van den Kamp, dat roept natuurlijk ook verwachtingen op bij mensen. In hoeverre heb je zelf het gevoel dat je moet presteren?
“Ik merk dat zeker. Ik neem aardig wat hooi op mijn vork. Bijvoorbeeld doordat ik naast mijn reguliere schoolleven een boek heb geschreven. Iets wat ik heel erg leuk vond om te doen, maar daardoor merk je wel dat mensen bepaalde verwachtingen hebben. Mensen denken dan ‘ze heeft een boek geschreven, wat is haar volgende stap?’. Natuurlijk is er niks mis met het hebben van doelen en deze ook na te jagen, maar het is jammer dat er verwacht wordt dat je bepaalde doelen hebt bereikt op een bepaalde leeftijd. Bijvoorbeeld dat je op een specifieke leeftijd je diploma moet hebben gehaald. Op die manier lijkt het net alsof er een tijdlijn is die je moet volgen.”
Hoe ga jij om met die prestatiedruk?
“Ik probeer mezelf daar een beetje tegen te verweren. Zo heb ik besloten niet meer alles aan te nemen waarvoor ik wordt gevraagd. Dat is soms best lastig, want er komen ook hele leuke projecten langs. Maar ik ben nog jong, dus er is nog genoeg tijd. Daarnaast probeer ik ook om geen verwachtingen bij mensen te scheppen. Toen ik mijn boek aan het schrijven was, heb ik dit tegen heel weinig mensen gezegd. Alleen mijn gezin wist er van en die steunde mij vooral. Doordat niet veel mensen er vanaf wisten, waren mensen juist heel verrast en enthousiast toen het boek uitkwam. Op deze manier wist ik de druk van anderen te verminderen. Voor mezelf heb ik de verwachtingen ook niet al te hoog gelegd. Ik dacht het is mijn eerste boek, we zien wel hoe goed het gaat lopen. Ik heb hard gewerkt voor het schrijven van het boek en dat was voor mij belangrijk. Veel mensen, vooral in de Marokkaanse cultuur, zeggen dat het niet gaat om hoeveel tijd je ergens insteekt, maar dat het om de resultaten gaat. Ik vind dat onzin, je kan ergens heel hard voor gewerkt hebben en dat het eindresultaat dan toch tegenvalt. Succes is meer dan alleen het resultaat. Met die mentaliteit zorg je juist alleen maar voor meer prestatiedruk.”
Het programma zal plaatsvinden in de dependance van Pakhuis de Zwijger, New Metropolis Nieuw-West. Hoe ben je hier terecht gekomen?
“Dat was via een vriend van mijn vader. Op het moment dat ik het idee had, vond ik het lastig om te beginnen. Hij werkt bij de gemeente Amsterdam en zij organiseren natuurlijk vaker dingen. Hij droeg een aantal locaties aan, zo ook New Metropolis Nieuw-West. Ik ben elke locatie afgegaan om mijn ideeën daar voor te leggen. Uiteindelijk heb ik voor New Metropolis Nieuw-West gekozen omdat ik de manier waarop ik verwelkomt werd heel prettig vond. Op de andere locaties had eigenlijk iedereen gelijk op- en aanmerkingen. Ik vind het heel fijn als mensen willen meedenken, maar niet als ze daarmee alles omgooien. Peter Both, projectleider bij New Metropolis Nieuw-West, was gelijk bereid mee te denken. Hij kwam met goede suggesties en dat was voor mij heel belangrijk. Iemand die mij wilde helpen om mijn ideeën te verwezenlijken. Daarnaast vond ik New Metropolis Nieuw-West ook een hele knusse locatie.”
Wat verwacht je van het programma?
“Ik hoop heel erg dat het programma een openhartig gesprek opwekt. Dat de sprekers hun verhaal kunnen doen en er vervolgens een interactie ontstaat met het publiek. Daarnaast hoop ik dat mensen met minder zorgen de deur uitgaan dan dat ze binnenkomen. Hopelijk kunnen mensen inzien dat het hebben van hoge verwachtingen niet per se nodig is. Ik zou het mooi vinden als het programma de boodschap mee kan geven dat je vooral moet doen wat je leuk vindt, zonder daar druk bij te voelen.”
Meepraten over prestatiedruk? Kom dan op 5 november naar het programma Jong Amsterdam: prestatiedruk in New Metropolis Nieuw-West. Reserveer hier je plek.
