2023 was voor Pakhuis de Zwijger, maar ook voor Nederland en de wereld een roerig jaar. Met de opening van het nieuwe jaar op 9 januari hebben wij ervoor gekozen om samen het jaar feestelijk en hoopvol in te luiden. Tijdens deze avond werden de drie gangen van het diner elk met een andere vorm van storytelling ingeleid, namelijk eten, theater en muziek. Middels de kracht van verhalen onderzochten we gezamenlijk – met medewerkers en het netwerk van Pakhuis de Zwijger – hoe we ons platform het komende jaar het beste kunnen inzetten om bij te dragen aan meer rechtvaardigheid in onze samenleving.
Na een korte introductie van moderator Selma Abdellatif opende Oeds Westerhof (directeur ad interim) de avond met een speech. Hier benoemde hij wat iedereen in de ruimte zo ongeveer wel voelde sinds de verkiezingen van 22 november 2023, namelijk teleurstelling. Maar dit geeft PdZ echter een extra drive om harder te werken aan een stad en samenleving die streeft naar rechtvaardigheid. Rechtvaardigheid zal ook het centrale thema zijn in de programmering en activiteiten die we de komende jaren zullen organiseren. Wij zetten in op radicale rechtvaardigheid, door dialoog, verbinding, de kracht van verhalen en actie. Niet lullen, maar poetsen!
Wij starten met Ayra Kip, van Kip Republic, die kwam vertellen over hun succesvolle project: Free Heri Heri For All. Dit project werd op 1 juli 2020, tijdens Keti Koti gelanceerd. Het doel van het project is door middel van samen te eten het verhaal van het gedeelde slavernijverleden van Nederland te vertellen. Dit ter nagedachtenis van alle voorouders van tot slaaf gemaakten. Het doel van Free Heri Heri For All is om de maaltijd samen te bereiden en samen te eten als ‘road to freedom’.
Voordat het hoofdgerecht geserveerd werd, stonden we met theatergroep de Gouden Haas stil bij het sinds 1979 uitgestorven Duingentiaanblauwtje. Een vlinder die alleen in Nederland voorkwam. Zo zijn er door klimaatsverandering nog vele andere diersoorten uitgestorven, wat volgens de Gouden Haas kan leiden tot gevoelens van ‘natuurrrouw’, ‘diversiteitsspijt’ of ook wel ‘ramkoersrazernij’. Dit korte stuk kwam uit hun voorstelling ‘Herinner ons’. Tijdens het hoofdgerecht stonden er dan ook kleine, houten doodskistjes op tafel met daarin vragenkaartjes om tijdens het eten o.a. deze gevoelens met elkaar te bespreken.
De avond werd afgesloten met muziek van Lakshmi. Ze is muzikant, maar ook activist, dus in haar nummer zitten diepere betekenissen verworven op een poëtische manier. Achteraf vroeg Selma waar het activistische in Lakshmi vandaan komt, of dat daar een bepaalde trigger voor is. Lakshmi vertelde hierop dat dit altijd in haar heeft gezeten. Als kind was ze al WNF Ranger om de panda’s te redden. Zoals ze het zelf mooi verwoordde: “Ik zie het verschil niet tussen mij en een koe”.
Deze avond vormde het startpunt van een nieuw jaar waarin Pakhuis de Zwijger zich nog harder gaat inzetten voor radicale rechtvaardigheid. Wij kijken uit naar een jaar vol broodnodige dialogen en verbinding. Hopelijk kom je snel weer langs!
