Klimaatstemmen reizen in de ruimte onzichtbaar.
Maluku, duizenden eilanden, met duizenden stemmen voortgestuwd door de heilige berg
en de boom der zielen huilt om de telling zonder mens.
Een fles palmolie lekt uit de zakken van de vuile was die in zwarte bankboeken is verstopt
en de moederboom van winst valt de brievenbus binnen van haar onwetende klanten.
Het verhaal van rangschikken en vergroten, kapitalisme en kolonialisme,
van een land dat bezit neemt van een gouden provincie
van honderdduizend Papoea’s om de handel te vergroten
en in Den Haag wordt de grondoorzaak niet benoemd.
Het bord met de stem trilt, met factor miljoen maal Groningen.
Klimaat stemmen. Niets over ons, zonder ons.
Een narratief van het klimaat over grond, goud en hout
en op de tafel ligt het stuk reeds klaar zonder eigen stem,
stemmen van de grond, van de bron beheren niet.
Wie bezit de taal die dialoog van macht kan onderscheiden?
Lokono, Trio, Wayana, Kalina en boeren van Tanzania,
lopen in één verhaal, een mens vervreemd van de grond.
Aan de tafel zijn ongemerkt de voorouders geland, verknoopt in verbazing
over het verhaal van het klimaat dat een eigenaar denkt te hebben,
stemmen die zij niet verstaan.
Stemmen, witte stemmen, groene klasse?
Geen dwarsverbanden aangetoond.
Wie doet mee om het perspectief van de realiteiten te bieden,
verder te gaan dan het verhaal van lastenverdeling ?
Blinde vlek wordt innig door media omarmt en maakt van klimaatverandering
een westers onderwerp, en aan het uiteinde van een klimaat dat verandert…
leeft een niet Westers volk.
Aan het begin een klimaatmars, bewegend in de ruimte van het strijden.
Het podium toont de leegte van vergeten dwarsverbanden,
een duurzaamheids feest dat de taal van het klimaat ontneemt.
Mag duurzaamheid vanaf vandaag rechtvaardigheid zijn
zodat het perspectief een thuis kan bieden, zonder het gevoel van ongemak
zonder dat iemand antwoord hoeft te geven op waarom hij, zij, jij, loopt, ik loop.
of hoe jij schuldvrij rond kan lopen.
Zoek naar de boeken, bevraag.
Om beter te weten is niet aan mij om te laten zien wat jij mist, of waar ik antwoord op moet geven.
Breng de stemmen aan tafel, in verbinding. Veeg leuk van de tafel en verwelkom ook de kritische stem.
Laat in de ruimte voorafgaand aan het podium reeds de klimaatmars starten.
Meerstemmigheid. Erkenning en herkenning.
De stem van het verhaal van sociale rechtvaardigheid is ook de stem van klimaat rechtvaardigheid.
Echte stemmen, niet om een podium te kleuren, maar om te reflecteren
wat werkelijk aanwezig en welkom is. Zichtbaar.
– Karin Lachmising
