Als er één woord is dat in elk achtergrondartikel, elke poging tot het duiden van de coronacrisis en iedere discussie rondom mogelijke oplossingen opdoemt, dan is het ‘ongelijkheid’.
Waar het coronavirus een maand geleden nog optimistisch werd bestempeld als de langverwachte vereffenaar van ongelijkheid, hebben inmiddels stemmen met een meer realistische – wellicht pessimistische – toon de overhand. Meer en meer mensen worden links en rechts ingehaald door de enorme recessie die in opkomst is. Om mij heen zeggen vrienden noodgedwongen hun kamer op, lenen tijdelijk geld van hun ouders of knopen de eindjes aan elkaar door opdrachten en klusjes aan te nemen die geenszins te maken hebben met waarvoor ze opgeleid zijn.
Zelf heb ik als programmamaker bij Pakhuis de Zwijger mazzel met mijn 40-uren contract en het feit dat mijn werkgever voor mij aanspraak kan maken op de NOW-regeling van de overheid. Ondertussen ben ik me pijnlijk bewust van alle horeca ondernemers, zzp’ers en werknemers die vanwege de crisis ‘overbodig’ zijn geworden. Vitale beroepen in de zorg, openbare veiligheid en het onderwijs, structureel onderbetaald en ongewaardeerd, blijken nu pijnlijk onmisbaar in het draaiende houden van de samenleving. Degenen die de afgelopen decennia, al dan niet noodgedwongen, onderdeel zijn geworden van een steeds flexibeler arbeidsmarkt, kunnen rekenen op een vleugje sympathie, maar worden met een vergoeding afgescheept waar de gemiddelde zelfstandige maar net de huur van kan betalen.
Er wordt voortdurend gesproken over de winnaars en verliezers van deze crisis, maar wat zou er gebeuren als we het gemeenschappelijk recht op zekerheid eens zouden onderstrepen, in plaats van ongelijkheid verder te benadrukken? Iedereen verdient immers gelijkheid. Is dit het moment om (weer eens) te overwegen hoe Nederland eruit zou zien als iedereen gelijk verdient?
Speciaal voor het Pakhuis de Zwijger Magazine stelde ik een persoonlijke kijk-, luister- en leeslijst samen rondom het thema ‘iedereen verdient gelijkheid’, met onderwerpen als het basisinkomen, ons belastingstelsel en economische gelijkheid.
Julia’s Kijklijst: Iedereen verdient gelijkheid
VPRO Tegenlicht Meet Up #172│Kijken naar de rijken
15 APR 2020│Waar halen we het geld vandaan om de publieke sector en andere vitale beroepen te (her)waarderen? Klik hier om naar de programmapagina te gaan.
VPRO Tegenlicht Meet Up #142│Ons Basisinkomen
28 NOV 2018│Hoe staan we er nu voor? Met o.m. Rutger Bregman en Harro Boven.
Klik hier om naar de programmapagina te gaan.
SER X Pdz #1│Scheidslijnen verdwijnen
19 FEB 2020│Welke sociale en economische barrières moeten we doorbreken voor gelijke kansen? Klik hier om naar de programmapagina te gaan.
Julia’s Luistertip: Iedereen verdient gelijkheid
Pakhuis de Zwijger Podcast #48: Op een ‘Winners Take All’-wereld.
In deze aflevering interviewt Maurice Seleky Anand Giridharadas, auteur van het boek ‘Winners Take All: The Elite Charade of Changing the World’. Ze praten over filantropie als een manier voor de superrijken om een corrupt systeem te rechtvaardigen, veranderingen in het politieke klimaat in de VS en daarbuiten, AOC, en de rol van de schrijver om waarheden aan de samenleving te vertellen die mensen zichzelf niet kunnen vertellen.
Mijn pleidooi voor eerlijke belastingen in Davos kreeg veel aandacht deze week. Eerder schreef ik al over hoe je met de juiste belastingen de wereld kunt veranderen. Tijd voor een belastingrevolutie.
De geschiedenis leert: meer gelijkheid komt zelden zonder dood en verderf. Nu corona het Westen zo hard raakt, is de vraag: wordt dit virus de grote gelijkmaker tussen arm en rijk?
In de afgelopen weken klonk de roep om een basisinkomen luider dan ooit. En terecht: de wereldwijde coronacrisis vraagt om radicale maatregelen. Zelfs de Amerikaanse overheid deelt geld uit.
Deze week verschijnt de Nederlandse vertaling van Kapitaal en ideologie, waarin de Franse succeseconoom Thomas Piketty opnieuw pleit voor een gelijkere samenleving.
Hoe ongelijk is de wereld eigenlijk? En hoe komt dat? We tonen ongelijkheid in drie grafieken uit de recente werken van drie Franse top-economen.
Met de ontmanteling van de verzorgingsstaat hebben opeenvolgende kabinetten het sociaal contract tussen overheid en burgers eenzijdig verbroken. Mensen kunnen er niet meer op rekenen dat de overheid er voor hen is en verliezen het vertrouwen.
Overheden moeten grootse doelen stellen om klimaatverandering, vergrijzing en armoede aan te pakken, vindt de adviseur van de Europese Commissie. In plaats daarvan laten ze zich nu veel te veel piepelen door het grote bedrijfsleven
