Tussen de grote scala van identiteiten, segregatie en meningen in de stad is de dialoog heel belangrijk om aan te gaan. Tayfun spreekt over het belang voor inclusiviteit en het langdurige maar realistische proces daarachter.
Hi Tayfun! Wie ben je en wat doe je?
Hoi, ik heet Tayfun Balçik en ik ben 34 jaar geleden in Amsterdam geboren. Ik heb geschiedenis gestudeerd in Leiden. Ik heb zelf een Turks achtergrond. Mijn specialisering ging over de gevoelige kwesties van de Turkse geschiedenis zoals de Armeense genocide, de Koerdische kwestie en de spanningen tussen soennieten en alevieten. Ik heb gewerkt bij mensenrechtenorganisaties zoals Justitia Pax en redactiewerk verricht bij MUG Magazine. Sinds 2015 ben ik actief voor de vredesorganisatie The Hague Peace Projects. Ik hou me dus vooral bezig met de dialoog tussen verschillende bevolkingsgroepen specifiek in de Turkse gemeenschap. Met New Metropolis zoomen we in op de sociaal-maatschappelijke status van de Turkse Nederlanders in Amsterdam Nieuw-West en daarnaast ben ik ook media-onderzoeker. Ik volg de Nederlandse media sinds 2007 en ik doe onderzoek naar hoe moslims worden geframed.
Wat is de meerwaarde van de Nieuw Amsterdams Raad?
Wat ik heel interessant vond is dat mensen die met heel veel verschillende dingen bezig zijn en die op hun eigen manier iets vernieuwends doen, dat er een soort van accumulatie kwam, en dat is op zich al een enorm karwei om al die verschillende mensen binnen een ruimte te krijgen en te kijken wat er dan uitkomt. Ik heb via de NAR vele nieuwe mensen mogen ontmoeten, en ook via Pakhuis de Zwijger zijn we samenwerkingen aangegaan. Voor het programma dat ik in Nieuw-West doe, ‘Toerkoes in Nieuw-West’, heb ik via de NAR sprekers uitgenodigd om te spreken over kwesties die ons allemaal aangaan zoals gentrificatie en segregatie op socio-economisch gebied. De NAR is een manier om invloed uit te oefenen op universele kwesties en te kijken hoe een enorme clustering aan verschillende bewegingen toch samen door één deur kan gaan. Diversiteit is daarbij het belangrijkste woord. Maar goed. De FVD is de grootste partij geworden en ook in Amsterdam hebben ze hun stemmen enorm uitgebreid. Ik vind dat we juist met die kant van het verhaal – anti-migratie en anti-diversiteit – de dialoog moeten aangaan. Er moeten meer gesprekken plaatsvinden.
Wat wil je nog bereiken met de Nieuw Amsterdam Raad?
We zijn pas begonnen. Het is teveel gevraagd om gelijk iets bombastisch te verwachten. Amsterdam is gesegregeerd en het is een feit dat die segregatie een uitkomst is van een langdurig proces. De integratie zal dan ook veel tijd nemen. De buurt waar ik was geboren was ongeveer 50/50 gemixt met nieuwkomers en mensen van de ontvangende samenleving. Toen ik acht was zijn we naar Nieuw-West verhuist en daar was de wijk binnen vijf jaar tijd monocultureel geworden. En dat heeft tot een enorme vervlakking in de wederzijdse kennis geleid. Je hebt segregatie op verschillende gebieden: Onderwijs, de woningmarkt, arbeidsmarkt. We weten ook erg weinig over elkaars geschiedenis. Ik zie de NAR als een reactie op die segregatie en zou willen dat we ons richten op de geschiedenis in het algemeen en de migratiegeschiedenis in het bijzonder. Maar dan op een holistische manier, dus met de benoeming van de donkere kanten van bijvoorbeeld het Osmaanse rijk en de rijkdommen van de Islamitische geschiedenis. Dit zijn onderwerpen die bij veel verschillende mensen positief of negatief worden beleeft. Ik denk dat er plek moet zijn voor de dialoog daarover. Een meer inclusief besef over de geschiedenis. Als je kijkt naar de politiek of naar de media, dat zijn dat helaas de meer segregerende krachten. De NAR probeert het inclusiever te maken. Dat doen ze met weinig middelen en ik denk dat er meer sponsors nodig zijn om dit echt van de grond te krijgen.
Hoe ziet jouw stad van de toekomst eruit en voor wat voor uitdagingen staat de stad
Amsterdam Nieuw-West is lange tijd monocultureel geweest en is nu hard aan het gentrificeren. De toekomst zou veel gelijker moeten zijn, dus die sociaaleconomische gelijkheid moet als agendapunt worden opgenomen in alle gebieden. Niet dat segregatie heerst maar dat er buurten komen die gemixter van aard zijn. In de programma’s die ik maak is dat wel de rode draad: naar elkaar toe groeien, diverser en inclusiever worden.
Iedereen gaat de dialoog aan vanuit een bepaald vertrekpunt. Die is per definitie subjectief en daar heb ik respect voor. Als iemand voor FVD heeft gekozen dan weet ik dat het vanuit een verdeeld en gesegregeerd worldview is gedaan. Ik ben zelf ook uit een deels geïsoleerd gemeenschap vertrokken en het is voor mij heel belangrijk om mensen niet a priori af te schrijven. We moeten altijd kritisch blijven, maar de achterban van welke groep dan ook is altijd een gesprek waard.
