Nederland prijst zichzelf als een belangrijke voorvechter van LHBTQIA+ rechten, maar hoe staat het eigenlijk met de rechten en de positie van BIPOC gemeenschappen? Want hoe werkt alledaags racisme en discriminatie door binnen deze communities? En op welke manier kunnen we intersectionele solidariteit waarborgen? Daarnaast reflecteren we op de in de praktijk (on)gelijkwaardige positie als het gaat om zichtbaarheid en representatie bij beleid, beeldvorming en middelen voor zelf-organisaties van kleur binnen de LHBTQIA+ gemeenschappen. We gaan hierover in gesprek met diverse belangengroepen, activisten en organisaties.
Rocher Koendjbiharie is schrijver, spreker, podcaster en publicist. Hij is oud-hoofdredacteur van online LHBTQIA+-platform Expreszo.nl en nu podcast-host van Nee, Man de podcast. Al zijn werk heeft een strijdlustige toon omdat Rocher gelooft in en staat voor een betere en gelijkwaardige wereld. Middels geschreven en gesproken woorden probeert hij de wereld een betere plek te maken. Hij ziet zijn pen dan ook als een wapen in zijn strijd tegen onrecht.
Sorab Roustayar identificeert zich als trans moslim met Afghaanse wortels. Hij is met zijn gezin op zijn 8ste in Nederland aangekomen als vluchtling. In de afgelopen 25 jaar dat hij in Nederland woont, zet hij zich in tegen racisme, vluchtelingenhaat en voor LHBTQI+ rechten. Hij is afgestudeerd aan de faculteit Bouwkunde aan de TUDelft. Na zijn studie is hij zich meer structureel in gaan zetten voor vluchtelingen, onder andere bij Comite 21 Maart. Hij is onderdeel van SPEAK, en de oprichter van FiteQLub.
Dinah Bons, Molukse trans vrouw, is werkzaam bij Female Economy en de theaterroedel van Adelheid Roosen en Ola Maafalani. Daarnaast bekleedt ze verschillende bestuursfuncties bij NGO’ als Trans United Europe, Global Sex Workers Project, European Sex Workers Alliance, Equinox -Initiative for Racial Justice, H-Team Amsterdam en Pride Amsterdam. Ze is internationaal al jaren actief op het gebied van sekswerk activisme, HIV activisme, antiracisme en trans/LHBTQI+-activisme. Op lokaal gebied houdt ze zich bezig met belangenbehartiging en het aanbieden van gezondheidszorg voor trans mensen van kleur, dak- en thuisloze trans mensen en trans vluchtelingen.
Döne Fil is een rolemodel voor heel veel bi-culturele LHBT’s en met name voor lesbische vrouwen en is belijdend moslima. Ze is onder andere ambassadeur voor Respect2love, bestuurslid Zami en Mil Colores en initiatiefnemer van de Haardvuur Avond. In 2012 was Döne initiatiefnemer van de Turkse boot bij de Canalparade. Ook heeft ze “My child”, de Turkse documentaire over ouders van een LHBT-kind, naar Nederland gehaald en won ze in 2013 de innovatieprijs voor homo-emancipatie (onderdeel Jos Brink prijs).
Numan Afifi (30) is een LHBTIQ+ activist uit Maleisië en oprichter en voorzitter van JEJAKA, een belangenbehartigingsgroep voor homoseksuele, biseksuele en queer mannen in Maleisië die haar gemeenschap een veilige ruimte biedt en leden helpt bij capaciteitsopbouw. Daarnaast is Numan de oprichter van de LHBTIQ+ campagne PELANGI (Regenboog) en zet zich actief in voor de prodemocratische beweging in Maleisië. Internationaal heeft Numan Afifi meermale erkenning gekregen waarin Numan in 2020 is genomineerd voor de Social Justice HERO Award van Asia Pacific Coalition on Male Sexual Health (APCOM).
Moderator
Dounia Jari is een betrokken activiste, gespecialiseerd op het gebied van de islam en seksuele diversiteit. Ze is een dynamische pleitbezorger voor LHBTI-moslims in binnen- en buitenland, waar ze betrokken is geweest bij de opstart van het European Queer Muslim Network. Als voorzitter van Maruf is ze toegewijd aan het creëren van bewustzijn door te pleiten voor een samenleving waarin we de kracht van diversiteit en intersectionaliteit waarderen.
Programma
20:00-20:40 Panel I: Alledaags Racisme binnen de LHBTQIA+ gemeenschap
20:40- 20:50 Performance
20:50-21:30 Panel II: Zelf-organisatie, institutioneel racisme en ongelijkheid bij BIPOC gemeenschappen
Meer informatie
Er wordt een korte film vertoont van documentairemaakster Nuria Zantman, de film deelt het perspectief van Shibolo Awali, een LGBTQIA+ advocaat uit Uganda. De korte film richt zich op anti-queer wetten als koloniaal erfgoed en de gevolgen daarvan voor de ervaring van LGBTQIA+ personen in Uganda. Voordat de Britten Uganda koloniseerde, was er weinig tot geen homofobie waarbij met de ingang van het kolonialisme er anti-queer wetten en homofobie werden geïnstitutionaliseerd. De film toont een aangrijpend pleidooi om deze koloniale erfeniser te erkennen en te streven naar een inclusiever Uganda
