Nederland mag dan misschien wel een van de meest LHBTQI+ tolerante landen zijn, de kans op mentale struggles – zoals eenzaamheid en depressie – is een stuk groter als je queer bent. Waar komen deze verschillen vandaan? Ook in de (geestelijke) gezondheidszorg is de witte heteroman nog steeds het uitgangspunt, waardoor LHBTIQ+’ers niet altijd de zorg krijgen die ze nodig hebben. Vanavond onderzoeken we hoe het ervoor staat met de mentale gezondheid van de LHBTIQ+ gemeenschap en wat ervoor nodig is om deze te verbeteren.
Verder in deze reeks
Aflevering #1 – 3 sept – Zoek de verschillen
Aflevering #2 – 10 sept – Genderverschillen op de sofa
Aflevering #4 – 24 sept – De mentale wereld rond
"Ik weet bijna 100 procent zeker dat ik niet in een depressie was beland als ik cisgender was geweest in plaats van transgender." >>
Elke dag zit de wachtkamer van de dokter vol met mensen: mannen, vrouwen, homo's, lesbiennes, hetero's, bi's, trans personen, intersekse personen, aseksuelen… Allemaal hebben ze recht op zorg die bij hen past, maar door onwetendheid, schaamte en verkeerde aannames krijgen ze die niet altijd. Samen kunnen we daar iets aan doen. Luister hier naar de verhalen en wat je kunt doen, als mens en als zorgprofessional >>
The epidemic of gay loneliness >>
Het thema van de Belgian Pride voor dit jaar was (en is) gezondheid en mentaal welzijn, want de organisatie is ervan overtuigd dat dit thema nog veel inspanning vraagt voor de LGBTI+ gemeenschap. “Er zijn heel veel transjongeren of non-binaire personen die zelfmoord plegen door die normativiteit, dus dat is echt een heel groot probleem.”>>
