Wie is de fotograaf achter de foto? Bij Fotokroniek gaan we de diepte in: een project of het boek van één topfotograaf staat centraal. Op 25 januari leren we Henk Wildschut kennen aan de hand van de tentoonstelling Document Nederland: Afstand, een opdracht van het Rijksmuseum waarin Henk de impact van corona op het maatschappelijke leven in Nederland vanaf maart 2020 in kaart heeft gebracht. Ook schuiven aan fotograaf Geisje van der Linden die net als Henk een coronaserie maakte, en onderzoeker Babs Verstrepen (BPRC) wier primatenonderzoekslab Henk voor zijn serie fotografeerde.
Aan de hand van Document Nederland leren we Henk als fotograaf kennen. Wat was de opdracht die het Rijks hem gaf en hoe ging Henk te werk? Welke inzichten in de coronapandemie geeft Henk ons? En hoe kijkt Henk naar zijn onderwerpen?
Tegenover Henk en zijn werk zetten we documentair fotograaf Geisje van der Linden en kijken we hoe hun blik op de coronapandemie verschilt. En onderzoeker Babs Verstrepen vertelt hoe het was om ‘vreemde ogen’ toe te laten tot de gesloten wereld van haar primatenonderzoekslab.
Henk Wildschut
Henk volgt is zijn werk zo min mogelijk de waan van de dag, maar neemt graag afstand tot zijn onderwerpen waardoor patronen zichtbaar worden. Voor Document Nederland: Afstand valt deze afstand samen met de fysieke afstand die hij tot de mensen die hij fotografeert moet houden. Net als bij zijn eerdere Document Nederland-opdracht Ons Dagelijks Brood (2013) fotografeert Wildschut met een heldere, quasi-klinische blik die de leegte, afstand, stilte en omvang dwingend in beeld brengt. Achter de afstandelijk ogende high-tech en systematiek onthult Wildschut evengoed het menselijke gezicht in deze crisis. Portretten worden afgewisseld met foto’s van binnenruimtes (laboratoria, RIVM, persconferenties) en buitenruimtes. Wat daardoor zichtbaar wordt is hoe de overheid het virus probeert te bestrijden, welke gevolgen dat heeft voor onze omgeving en hoe dat er achter de schermen uitziet.
Geise van der Linden
Geisje van der Linden (1985) woont in Antwerpen en werkt vanuit Rotterdam. Ze studeerde in 2010 af aan de AKV St_Joost in Breda. In 2016 kwam haar eerste fotoboek uit, Stella Maris, een project over Oost Europese gastarbeiders in Nederland. Het boek werd in 2016 door De Volkskrant geselecteerd en stond in de top 15 van “Beste fotoboeken van Nederland 2016”.
In Maart 2020 vroeg Stichting Droom&Daad Geisje om een serie te maken over de impact die de pandemie heeft op Rotterdam. Ze maakte een intiem maar herkenbaar portret van Saïf tijdens de eerste lockdown. Saïf is een mensenrechtenactivist uit Yemen die vluchtte voor de burgeroorlog en nu in Rotterdam woont. Hij had net de brief kregen van het IND dat zijn vrouw en zoontje naar Nederland mochten komen maar door Covid-19 nog langer moesten wachten. De thuisblijfdagen vullen zich met videobellen met familie, werkend achter de laptop, Nederlands leren en sporten in de woonkamer.
Geisje fotografeert vaak mensen in hun eigen omgeving waarbij de relatie met deze omgeving centraal staat. Hoe geven ze die vorm en maken ze hem eigen? Ze fotografeert met een heldere beeldtaal en combineert portretten met stills van objecten en ruimtes. Geisje is in haar foto’s op zoek naar opvallende details die de persoonlijke verhalen versterken.
Babs Verstrepen
Babs Verstrepen (1971) werkt sinds 1996 bij BPRC in Rijswijk. Zij behaalde de doctorstitel met haar proefschrift over de werking van hepatitis C-virusvaccins in apen. Sinds de coronapandemie werkt Babs voornamelijk aan coronavaccins. Naast haar werk als onderzoeker is zij voorvechter van meer transparantie over dierproeven.
Doordat er steeds meer proefdiervrije technieken beschikbaar zijn ontstaat steeds vaker het beeld dat dierproeven overbodig zijn. Toch worden er nog steeds apen ingezet voor bijvoorbeeld nieuwe coronavaccins. Als onderzoeker voelt Babs de noodzaak dit uit te blijven leggen. De keerzijde is dat ze daarmee als persoon uit de anonimiteit treedt.
Het artikel in De Volkskrant is daar een goed voorbeeld van. Onafhankelijke journalisten kregen de mogelijkheid hún verhaal te vertellen. In woord en beeld is het een spraakmakend document geworden, en baanbrekend in zijn soort.
