De toegankelijkheid en betaalbaarheid van de vrije sector huurwoningen staat al jaren zeer onder druk. Het kabinet wil hiervoor maatregelen treffen om de positie te verbeteren. Hiervoor heeft minister Hugo de Jonge een aantal maatregelen aangekondigd om de huur te reguleren. Zo is er gepleit voor de uitbreiding van de huurprijsbescherming voor vrije sector huurwoningen tot een huur van €1000,- per maand. Verder willen ze de huurstijging koppelen aan de stijging van cao-lonen in plaats van inflatie. Ook is er voor 2023 bekendgemaakt dat gemeenten 50% van de beschikbare huurwoningen mogen toewijzen naar eigen inzicht. Wat zijn de gevolgen van de uitbreiding van deze maatregelen voor het creëren van betaalbare huurwoningen?
De actuele woningnood heeft extreem hoge huren tot gevolg wat niet meer in verhouding is met de kwaliteit en grootte van de woning. De prijs-kwaliteitverhouding van woningen in het middensegment moet nodig worden verbeterd. Met de huurprijsregulering wil minister Hugo de Jonge de huur betaalbaar maken én wil hij dat er meer woningen worden bijgebouwd in deze krappe woningmarkt. Zullen deze wensen beide worden vervuld of werkt het één de ander tegen? Zijn streven is om de regulering zo vorm te geven dat de bereidheid voor investeren in nieuwe middenhuurwoningen wordt behouden.
De regulering kent risico’s die ongewenste effecten met zich meebrengt. Volgens deskundigen zal het voor investeerders financieel minder aantrekkelijk worden om hun huidige woningen te verhuren en zullen ze deze eerder gaan verkopen wanneer de huurder het contract opzegt. NEPROM geeft aan dat de huurregulering ervoor zorgt dat de nieuwbouw van huurwoningen straks niet meer rendabel is voor beleggers. Met als gevolg dat hierdoor een groot deel van de woningbouw in de steden stilvalt. Dit zal leiden tot minder huurwoningen, wat tegen de wensen ingaat.
In de kamerbrief op 14 oktober van minister Hugo de Jonge beschrijft hij onder andere zijn doelen en voornemens. Zo beschrijft hij dat de hoogte van de grens van het woningwaarderingsstelsel is gebaseerd op de vraag en aanbod van woningen. De grens valt hierdoor tot €1000,- waardoor hij verwacht dat ongeveer 90% van de huurvoorraad hieronder zal vallen. CRBE zal na aanleiding van de nieuwe kamerbrief die deze week verschijnt over de huurregulering van Hugo de Jonge hun onderzoek naar de effecten van de regulering herijken en de resultaten presenteren in het programma.
Nieuwsgierig geworden?
We gaan donderdag 15 december om 20:00 in gesprek met onder andere: Frank Verwoerd MSc RE (Head of Research CBRE Nederland), Zeno Winkels (Directeur Woonbond), Marietta Haffner (Assistent Professor TU Delft), Mirjam Bani (Housing Market Economist bij ING) en Conny Hulsman (Makelaar) over het verleden, heden en de toekomst van de huursector.
Hugo de Jonge presenteert deze week zijn plannen om wonen betaalbaarder te maken. Vooral huurders zitten financieel klem. Maar wat een redelijke huurprijs is, valt niet zo makkelijk te zeggen.
De huurprijzen van Amsterdam behoren tot de top drie hoogste huren van Europa. Op deze koers wordt de stad steeds moeilijker te betalen voor normale Amsterdammers. Gemeenteraadslid Reinier van Dantzig zou daarom graag zien dat de huren in Amsterdam meer gereguleerd worden en breekt een lans voor het oude puntensysteem.
De bouw van nieuwe woningen in grotere steden valt stil door de dreigende huurregulering in de vrije sector. Daarvoor waarschuwt Neprom, de vereniging van projectontwikkelaars, in een brandbrief aan minister Hugo de Jonge van Volkshuisvesting.
Te hoge huren aan banden leggen, zoals minister Hugo de Jonge wil, werkt alleen als huurders ook in staat zijn om hun recht te halen. Dat is nu niet het geval.
Dit is bekend over de plannen van minister De Jonge:
- Regulering voor woningen tot €1000 of 187 punten.
- De regulering gaat alleen gelden voor nieuwe verhuringen.
- Puntenstelsel wordt aangepast: extra punten voor collectieve voorzieningen en duurzaamheid. Ook zou de invloed van de WOZ-waarde in de puntentelling weer ter discussie staan.
De Nederlandse woningmarkt is slecht toegankelijk, creëert vermogensongelijkheid en is grillig. Dat laatste is schadelijk voor onze economie. Bovendien is het huidige woonbeleid duur. Een grondige renovatie van het woonbeleid biedt een structurele oplossing.
